Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 23 september 2012

Gedicht

Moeke

haar knieën vertellen over
de vloeren die ze schrobde
als de kuisvrouw al lang
thuis bij haar kachel zat

de grijs geworden stenen hoe
ze haar vod aan de haak
moest hangen, vervaagde
als in een impressionistisch schilderij

haar armen twee lijnen
soepel om ons heen geslagen,
haar elfde en twaalfde kleinkind,
alsof we het eerste en tweede waren

vrijdag 21 september 2012

Nieuw op mijn boekenplank

Chaos in Drummelo/ Lilly L'Arronge: Daan eet een banaan. Als ze op is gooit hij de schil op de grond. Een meisje tikt hem meteen op de vingers. 'Dat kan je toch niet maken,' zegt ze, 'Stel je eens voor wat er allemaal kan gebeuren!' Daarop begint Daan te fantaseren. Van het ene komt het andere. Binnen de kortste keren ontstaat er een chaos die L'Arronge bijzonder hilarisch in beeld weet te brengen. In het begin is de bladspiegel vrij rustig met veel wit, maar hij wordt telkens drukker en kleurrijker. L'Arronge tekent erg veel details waardoor de kinderen goed moeten kijken om alles op te merken. En dat maakt dit boek ook net zo leuk, want elke leesbeurt opnieuw ontdekken ze vast nieuwe dingen.
Voor kinderen vanaf 3 jaar.
***

Kelderkind/Kristien Dieltiens: op Pinkstermaandag 1828 staat plots een zonderlinge knaap op het marktplein in Neurenberg, Kaspar Hauser. Hij beweert dat hij jarenlang opgesloten zat. Dieltiens reconstrueert het levensverhaal van deze historische figuur. Ze besteedt hierbij veel aandacht aan zijn ontdekking van de wereld en de taal. Tegelijk weeft ze er een fictief verhaal door, dat van de verschoppeling Manfred met zijn hazenlip. Ze stuurt beide verhalen naar een spannende plot. Zo creëert ze een meeslepende psychologische misdaadroman met een hoge geschiedkundige accuraatheid. Niet alleen de inhoud is bijzonder, het boek is ook knap vormgegeven.
Voor jongeren vanaf 15 jaar en volwassenen.
****

Tonio/ A.E.Th.van der Heijden: als op Eerste Pinksterdag 2010 zijn enige zoon Tonio om het leven komt bij een verkeersongeluk doet van der Heijden het enige waartoe hij in staat is, herinneren, aantekeningen maken, een requiemroman schrijven. Hij doet dit op een erg associatieve wijze. Zo geeft hij Tonio een stem en trekt hij tegelijk alle registers open die bij dood en rouw horen: van ontkenning, woede, verzet tot aanvaarding, en zelfs hoop. Dit boek kan een steun betekenen voor mensen die ook in rouw zijn.
van der Heijden won de Libris Literatuurprijs 2012 met dit boek.
Voor volwassenen.
****

Dwarsliggers: boeken van 8 bij 12 cm die handig zijn voor in je handtas, op de trein, en andere plekken waar je weinig plaats hebt... ook in mijn reisbagage en op het vliegtuig, dacht ik. Dus nam ik er enkele mee op vakantie.
Op voorhand was ik bang voor het kleine lettertype, maar ook al beginnen mijn ogen achteruit te gaan, dat was ongegrond. Wel vond ik dat de boeken niet zo gemakkelijk 'bladerden' door het dunne papier. Regelmatig sloeg ik dan ook meer dan een bladzijde tegelijk om. Toch stop ik vast ook volgend jaar enkele 'Dwarsliggers' in mijn vakantietas.
Dit jaar las ik:
De thuiskomst/ Anna Enquist ****
Zomerhuis met zwembad/ Herman Koch ***





vrijdag 14 september 2012

Dementie

Op woensdag rinkelt de telefoon.
-Hallo, met Oma. Hebben jullie groenten nodig? Wij hebben tomaten en boontjes. De aardappelen zijn op. Binnenkort moeten we er zelf kopen.
-Tomaten en boontjes kunnen we allebei gebruiken. Hebben jullie ook wortelen?
-Oh, ja, dat is waar, we hebben heel véél wortelen, en ik zou ze nog vergeten. Dus tomaten, boontjes, en... wortelen. Komen jullie ze zondag halen? Rond de middag?
-Ja, hoor, net als anders.
-Tot zondag dan. Doe daar de groeten, hé?
-Ja, jij ook, hé? Daaag.

Op donderdag rinkelt de telefoon.
-Hallo, met Oma. Kunnen jullie groenten gebruiken? We hebben tomaten en boontjes, en er was nog iets... Wat was dat ook alweer?
-Wortelen.
-Ha, ja, dat is waar. We hebben heel véél wortelen. En ik zou ze zomaar vergeten.
-We kunnen ze alledrie gebruiken.
-Tomaten, boontjes en... wortelen dus. Aardappelen hebben we niet meer genoeg. Die moeten we binnenkort zelf kopen.
-Geen probleem, hoor.
-Komen jullie de groenten zondag halen?
-Ja, net als anders.
-Rond de middag dus?
-Ja.
-Tot zondag dan. Doe daar de groeten, hé?
-Ja, jij ook, hé? Daaag.

Op vrijdag rinkelt de telefoon.
-Hallo met Oma. Hebben jullie groenten nodig? We hebben tomaten en boontjes. De aardappelen zijn bijna op. Die moeten we binnenkort zelf kopen.
-Geef ze maar allebei. En wortelen zijn er ook zeker?
-Oh, ja dat is waar. Heel véél zelfs. Ik zou ze nog vergeten. Tomaten, boontjes en... wortelen dus?
-Ja.
-Komen jullie zondag? Rond de middag?
-Ja, hoor, net als anders.
-Oké, doe daar de groeten, hé?
-Ja, jij ook, hé? Daaag.

Op zaterdag rinkelt de telefoon.
-Hallo met Oma. Ik bel voor de groenten. We hebben tomaten en boontjes, en... wat was dat ook alweer?
-Wortelen.
-Juist, ja, wortelen, die hebben we heel véél. Kunnen jullie ze gebruiken?
-Ja, zet alles maar klaar.
-Tomaten, boontjes en... wortelen dus. Ik mag het niet vergeten. De aardappelen zijn zo goed als op. We moeten er binnenkort zelf kopen. Wanneer komen jullie de groenten halen?
-Zondag, rond de middag, net als anders.
-Dat is goed. Tot zondag dan. Doe daar de groeten, hé?
-Ja, jij ook, hé. Daaag.

Op zondag rijden we naar Oma en Opa. De tomaten en de boontjes staan al voor ons klaar.
'Zijn er ook wortelen?' vraag ik.
'Ja, heel véél zelfs. Kunnen jullie die ook gebruiken?'
'Ja.'
'Opa, doe vlug nog eens een paar wortelen uit. Ze hebben ook graag wortelen.'

Morgen, 15 september, is het Werelddag Dementie. Meer info op: www.alzheimerliga.be







woensdag 12 september 2012

Madeira (4)


Als wijnliefhebber is het gezegde: 'Two glasses a day keep the doctor away' ons natuurlijk niet onbekend. Het is een raad die we graag opvolgen.
Maar in Madeira doen ze er nog een schepje bovenop.
We bezoeken het wijnhuis Blandys. Voor een gids ons toont ons hoe de Madeirawijn wordt gemaakt, ons meeneemt naar de zolder waar de hij rijpt, langs een museum passeert waar we nog oude werktuigen kunnen bewonderen om uiteindelijk in het proeflokaal te belanden, heet ze ons welkom met de woorden: 'A bottle a day keeps the doctor away.' Tijdens de rondleiding herhaalt ze deze quote meermaals. 'En...' voegt ze eraan toe, 'Madeirawijn is heerlijk met chocolade.'
De wijnen zijn inderdaad lekker. Het verrast ons dat er zowel droge, ietwat zoetere als hele zoete versies van bestaan. We nemen enkele flessen mee. We zullen ze vast proeven bij chocolade. Maar of we dan ook de hele fles naar binnen zullen kappen, dat betwijfel ik. Net zoals ik betwijfel dat dagelijks een fles van deze versterkte wijn drinken gezond kan zijn.
Goed geprobeerd, meisje, maar om ons zoiets op de mouw te spelden, moet je vroeger opstaan. De wijn is trouwens te fijn om met een hele fles ineens te drinken.

zondag 9 september 2012

Madeira (3)



Toen we bij het begin van onze vakantie met het vliegtuig over het schiereiland in het westen van Madeira vlogen, riep Zoonlief uit: 'Hé, dat lijkt hier de maan wel!'
Maar toen we het schiereiland een dikke week later in de late namiddag bezochten, hadden de rotsen alle een rode gloed en waande ik me eerder op Mars.
Laat die Amerikanen maar veel geld uitgeven aan hun marslander, ik snuif de sfeer van de rode planeet dichterbij op.

donderdag 6 september 2012

Madeira (2)


Als we het steile pad naar de Pico do Areeiro, een van de hoogste bergen van Madeira, beklimmen, prikkelt een gistgeur onze neusgaten. Het lijkt alsof we in een bakkerij rondlopen waar de broodjes net uit de oven zijn geschoven.
Maar op de top is geen bakker te bespeuren. Ovenverse lekkernijen zijn er evenmin. Wel is een stuk bos afgebrand. Heel pas nog, vermoeden we.
Ook elders op het eiland zijn hele gebieden zwartgeblakerd.
Voor onze reis zagen we beelden van die branden op tv. We hoopten maar dat ze geen roet in onze vakantieplannen zouden strooien.
Roet is er dus nog wel. Maar onze vakantie wordt er helemaal niet door gedwarsboomd.
Toch worden we stil van het vele zwart. Het vuur veegde immense stukken natuur zomaar weg. De meeste huizen lijken onze gespaard gebleven. Maar vaak loeide het vuur wel tot in hun achtertuinen.

dinsdag 4 september 2012

Madeira (1)




Na onze regenvakantie van vorig jaar en het natte voorjaar in ons Belgenlandje trokken wij naar het zonnige Madeira.
Maar onze eerste wandeling langs een levada (een irrigatiekanaaltje dat de landbouwgronden bevloeit, typish voor dit eiland) start al in een miezerige mist die algauw in regen overgaat. De vele laurierbomen, sterk geurende eucalyptusbomen en metershoge paardenbloemen hebben niets vandoen met de begroeiïng in Costa Rica, maar door het weer moet ik toch de hele tijd aan het nevelwoud in Monteverde denken.
Ook Zoonlief moet met zijn gedachten daar ergens in de buurt zitten, want zodra het pad even wat breder wordt, komt hij naast me lopen en vraagt: 'Waar vind je de grootste jungle ter wereld?'
'In het Amazonegebied zeker?' antwoord ik.
'Nee,...' lacht hij, 'Daar!' Hij wijst naar mijn oksel.

(Nochtans onthaar ik die plek regelmatig, hoor!)

De volgende dagen was de zon gelukkig meestal wel van de partij, zodat het toch een 'zonnige' vakantie werd.