Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 24 juni 2012

Windjes

Ik heb Zoonlief altijd heel gewoon verteld hoe kinderen worden gemaakt. Maar nu hij ook in de technische kant van de zaak geïntereresseerd geraakt, vind ik het gemakkelijker er een voorlichtingsboek bij te nemen. Daarom fietsen we samen naar de bib.
Hun aanbod van dit soort boeken valt me echter tegen. Eigenlijk liggen er nog dezelfde exemplaren als toen ik kind was. De titel van een van die boeken is: 'Waar komen de kindjes vandaan?'
Zoonlief toont het me. 'Waar komen de windjes vandaan?' lacht hij.
Plots begint het verschrikkelijk te stinken in de bib.

maandag 18 juni 2012

Wedstrijd

Het eerste lesuur staat er voor Zoonlief zwemmen met kleren aan op het programma. Hij kijkt er ontzettend naar uit. Nog voor mijn wekker afloopt hoor ik hem al naar beneden drentelen. Daar dekt hij, helemaal uit zichzelf, de ontbijttafel. Ik hoef hem niet, zoals op andere dagen, aan te sporen om verder te eten, zelfs niet om zich te gaan wassen en zijn kleren aan te trekken. Nee, ik ben zelf nauwelijks aangekleed als hij al klaar staat met zijn jas aan en al. Zeker twintig minuten vroeger dan anders zet ik hem aan de schoolpoort af.
Zoals gewoonlijk rijd ik ineens door om boodschappen te doen. Dat de supermarkt zo vroeg nog niet open is, merk ik pas als ik al bijna voor de deur sta. Naast die deur staat een grijzende vrouw. Streng als een buitenwipper kijkt ze voor zich uit. In haar hand houdt ze een grote boodschappentas. Ik zet me een eindje verderop. Algauw komen er meer mensen aan. Een kale man op sloffen. Een overjaars koppel in identieke short en sweater, met sportsokken in sandalen. Een heer in een pak uit de vorige eeuw. Twee taterende dametjes. Een vrouw met mondhoeken die zich naar de stoep toe buigen. Een man met een velouren broek waarvan de boorden zijn omgeslagen en de rits openstaat. En nog een man die in een hoek van zeker negentig graden voortsjokkelt. Een ding hebben ze allen gemeen: ze zien eruit alsof ze nog de hele dag tijd hebben.
Toch beginnen ze druk naar hun horloges te staren als het bijna negen uur wordt. Enkelen loeren door het raam naar binnen. De man op sloffen tuurt zelfs de winkel in met zijn hand boven zijn ogen als Winnetou. Hij zucht. Als de kerkklok slaat wordt er nog meer gezucht. Allen schuifelen ze naar de deur. Zodra de lichten worden aangeknipt schuiven ze nog een tikje vooruit. Als een minuutje later de winkeldeur openzwaait dringen ze om als eerste binnen te zijn.
't Is de vrouw met de mondhoeken, die ondertussen de stoep al bijna raken, die wint.

zondag 10 juni 2012

Gedicht

hij weet niet
van de twinkeling in de ogen
de lach op de lippen van de man

hij weet alleen
de trappers onder zijn voeten
de muur die voor hem opdoemt
en de moeite die het kost
om boven te geraken

hij weet niet
van het verhaal dat groeit
in het hoofd van de man

hij weet alleen
de trappers onder zijn voeten
de zucht van de wind
en de snelheid waarmee
hij naar beneden suist

hij weet niet
toch voelt hij hoe ook de man
hiervan geniet

zondag 3 juni 2012

Nieuw op mijn boekenplank

-Als de bomen straks gaan rijden/ Frank Adam en Milja Praagman: meer dan tachtig grappige, prettig gestoorde, vrolijk-ontroerende gedichten over alledaagse kinderdingen als jeuk, tanden krijgen, snottebellen, computer, oma en opa, verdrietig zijn en gaan slapen. Sommige verschenen al in eerdere bundels van Adam, maar zijn het herlezen zeker waard. Erbij strak vormgegeven, maar bijzondere illustraties van Praagman, zoals een kind met boekenhoofd en een opa die is vastgegroeid aan zijn stoel, die mooi de sfeer van de gedichten weergeven. Een boek dat je doet glimlachen.
Voor kinderen vanaf 5 jaar.
***

-Kloppend hart of Hoe verliefd Kaatje was/ Anja Feliers en Jeska Verstegen: in ietwat clichématige bewoordingen (AVI M5- het vroegere AVI4) vertelt Feliers hoe Kaatje hals over kop verliefd wordt op de nieuwe jongen in de klas, maar algauw ontdekt dat hij toch niet zo aardig is. De frivole tekeningen van Verstegen maken ondanks het vele roze alle clichés goed. Haar kloppende harten hangen immers als trommels om de nek van de kinderen die er duchtig met trommelstokken op slaan en een hoofd waarin gemene gedachten wonen tekent ze als een huis in kille kleuren. Deze illustraties laten vast ook de harten van vele meisjes wat sneller kloppen.
Voor kinderen vanaf 7 jaar.
***
(Dit is het boek van de fameuze deurhanger)

-De melkweg/ Bart Moeyaert: veel gebeurt er niet in dit boek, en tegelijk gebeurt er bijzonder veel. Maar om dat te kunnen zien moet je het boek zin per zin, woord per woord proeven. Je moet er de tijd voor nemen, je innestelen in de hoofden van de personages en letter per letter smullen van wat er in hen omgaat. Alleen zo beleef je hun zomer, die zich grotendeels afspeelt op een muur die als clubhuis fungeert, tot in het diepst van hun gevoelens mee. Alleen zo lees je waar het eigenlijk om gaat: verbondenheid en eenzaamheid, ruzie maken en het weer goed maken, liefhebben en loslaten, en je eigen weg gaan. Moeyaert gebruikte een sobere en bijzonder suggestieve taal en dat is meteen de kracht van dit boek. Met dit boek won Moeyaert de Boekenleeuw 2012.
Voor kinderen vanaf 10 jaar (geoefende lezers) en volwassenen.
****

-Het slimme organizing boek, voor een leven met minder stress en wanorde/ Sara Van Wesenbeeck: wie meer rust in zijn huis, zijn hoofd en zijn leven wil vindt in dit boek richtlijnen en concrete voorbeelden die je helpen dit effectief te verwezenlijken. Stap voor stap toont personal coach Van Wesenbeeck hoe je je opruim- en organisatiestijl kan bijsturen, welke valkuilen je hierbij tegenkomt en hoe je slimme gewoonten in je leven kan integreren. Het zijn geen loze woorden, maar tips waar je als sloddervos echt wat aan hebt. Alleen de paperassen handelt Van Wesenbeeck nogal snel af, voor mij had dit hoofdstuk een pak uitgebreider gemogen.
Voor volwassenen.
***