Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 29 april 2012

De oppas

Haar man heeft de ziekte van Alzheimer. Dag in dag uit verzorgt ze hem. Ze kan hem zelfs geen uurtje meer alleen laten. Ze doet het met veel liefde. Maar het put haar wel uit. Ze heeft tijd nodig om even op adem te komen. Ze boekt een trip naar Madrid met haar zus. Voor die periode regelt ze een oppas voor haar man.
Op een avond vertelt ze het hem: 'Ik ga enkele dagen op vakantie met ons T. Hier komt dan een vrouw die je in en uit bed helpt, je wast, voor je kookt. Ze blijft ook bij jou slapen.'
'Dat zie je van hier!' Zijn blik doorboort haar. Zijn stem gaat de hoogte in. 'Ik slaap NIET met een andere vrouw!'

maandag 23 april 2012

Gedicht

ik zou je lichaam weer heel
willen denken

het wirwar van draden erin
tot een baljurk haken
waarin je urenlang kan dansen

dan zacht de zoom uitrafelen
tot laarzen naaien
waarin je dagenlang kan wandelen

ik denk je lichaam weer heel
dicht bij mij

zondag 15 april 2012

Nieuw op mijn boekenplank

-Toen kwam Sam/ Edward van de Vendel en Philip Hopman: toen van de Vendel bij zijn broer in Canada op vakantie was verscheen er plots een prachtige witte berghond. Wat de familie met deze hond beleefde vroeg gewoon om neergeschreven te worden en dat deed van de Vendel dus ook, in een bijzonder mooie taal. Het werd een hartverwarmend verhaal dat als het ware zichzelf vertelt. In een mum van tijd hou ook jij van Sam. En van Kix, de jongen uit de familie. Als afwisseling bij de tekst zorgde Hopman voor dynamische zwart-wit pentekeningen. Een boek om in een ruk uit te lezen. En heb je dan nog zin naar meer? Geen probleem, want een tweede boek over Sam ligt ondertussen in de winkelrekken: De raadsels van Sam.
Voor kinderen vanaf 8 jaar.
****

-De mooiste zomer van mijn leven/ Karen Dierckx: in een clichématige taal vertelt Dierckx over Rosalie, het 'kindermeisje' van Princesse, een Afghaanse windhond. Ze mag met haar werkgevers, meneer Jean-Paul en madame Lily, mee naar zee waar ze haar seksualiteit ontdekt en de liefde in haar verschillende gedaantes leert kennen. Dan breekt de oorlog uit. Dierckx schrijft psychologisch correct. Ook al speelt het verhaal zich bijna honderd jaar geleden af en wordt er nu heel anders met seksualiteit omgegaan, een aantal dingen zijn vast nog herkenbaar voor hedendaagse meisjes. Dierckx werkt nogal expliciet naar een vervolg toe. Helaas eindigt dit boek hierdoor erg plots. Ik hou daar helemaal geen goed gevoel aan over en ben zelfs niet benieuwd naar dat vervolg.
Voor jongeren vanaf 14 jaar.
*

-Brandlucht/Erik Vlaminck: een familiesaga over een Belgisch-Nederlands gezin in Ontario, Canada. Elly, het enige kind van Mina en Tony groeit op met de strubbelingen tussen haar ouders. Ze trekt hierbij duidelijk partij voor haar vader tot die op een dag plots is verdwenen. Later zoekt ze uit waar hij naartoe is en ontdekt ze dat hij altijd al een dubbelleven heeft geleid. Vlaminck laat Elly (het vaakst), Mina, Tony en Elly's dochter Linda afwisselend aan het woord. Elk vertellen ze hun waarheid, die compleet van elkaar verschilt. En toch ervaar je als lezer dat ze allen gelijk hebben. Het is ongelooflijk hoe goed Vlaminck hierbij in de huid van de verschillende personages kruipt. Hij weet knap sfeer op te roepen en gebruikt een directe, volkse taal die uitstekend bij de personages en het verhaal past. Brandlucht is een donker verhaal, maar doordat Vlaminck er op tijd en stond ook humor in stopt wordt het nergens zwaarmoedig.
Voor volwassenen.
****

-Post voor mevrouw Bromley/ Stefan Brijs: het aangrijpende verhaal van de vriendschap tussen de zoogbroers, Martin en John. Nu de oorlog is uitgebroken wil Martin niets liever dan naar het front vertrekken, samen met John. Maar die wil verder studeren en doet dat -ondanks alle tegenkantingen van de 'man in de straat'- ook. Na een aantal verliezen belandt hij uiteindelijk toch aan het front. Het verhaal ook van Johns genegenheid voor zijn zoogmoeder, mevrouw Bromley, en over hoe moeilijk het is slecht nieuws te brengen aan iemand die je graag ziet. In het eerste deel (als John nog thuis is) snijdt Brijs dit thema aan via Johns vader die als postbode de overlijdensberichten van jongens die in de oorlog zijn omgekomen aan hun ouders moet bezorgen. In het tweede deel (als John aan het front is) dient hij zelf zo'n mededeling te doen. Brijs doorspekt deze roman met citaten uit de klassieke literatuur, wat net als de soms houterige dialogen, ietwat gekunsteld overkomt.
Voor volwassenen.
***

zaterdag 7 april 2012

Fijne paasdagen!

Paaseieren
Paashaas
Paasbloemen
Paasklokken
...
Ik voel me paasbest

Marc



Marc schreef dit paasgedicht tijdens een poëzie-atelier voor mensen met een beperking dat ik begeleidde.

dinsdag 3 april 2012

Dorpskoers

Ze had haar bloemetjesjurk aan en haar nieuwe bruine schoenen. Die knelden. Verder was er de hand van vader. Die liet ze niet los. Voor geen cent. Zoveel volk had ze nog nooit bij elkaar gezien. Staf van de bakker was er, en Lowie de schrijnwerker, en Pol van Lisette van op den hoek. Maar er waren ook heel veel mensen die ze nog nooit had ontmoet. Misschien was het wel hun eerste keer dat ze in het dorp kwamen. Het waren bijna allemaal mannen. Ze lachten en riepen. Sommigen dronken bier. Er was lawaai. Veel lawaai.
'Daar zijn ze,' bulderde iemand.
Iedereen ging wat dichter bij de straat staan. Er werd geduwd en getrokken.
'Komaan Rik!' klonk het van overal,'Vooruit!'
En zoef... de renners waren gepasseerd. Ze had ze niet eens goed gezien.
'De Rik heeft goei benen vandaag,' zei vader tegen de Staf.
Ze hield nog steeds zijn hand vast. Ze kneep hard en zweette ervan.