Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 9 oktober 2011

Luiaard

Zoonlief heeft er een drukke dag op zitten. Van een verjaardagsfeestje op de schaatsbaan holde hij naar een spelnamiddag bij de jeugdbeweging, en van daar ging het richting feest bij Opa. Toen we daarvan, later dan gepland, thuiskwamen bleek dat hij nog huiswerk moest maken.
Nu dat eindelijk klaar is, moet hij nog kaka doen.
Na een hele poos op de WC roept hij: 'Ik ben klaar! Wie komt mijn poep afkuisen?'
Op dit uur wil ik hem graag helpen, maar toch zucht ik 'Wat ben jij een luiaard!'
'Nee, mama,' reageert hij koudweg, 'Ik ben geen luiaard. Een luiaard komt slechts één keer per week uit zijn boom om kaka te doen en ik doe bijna alle dagen kaka.'
Ik lach. Lui of niet, hij heeft het toch maar goed onthouden van op vakantie.
Gepost door op
Labels:

6 opmerkingen:

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!

Abonneren op: Reacties posten (Atom)