Droombadkamer

Sinds ik S. heb ontmoet kriebelt het weer volop om ook stap twee van onze verbouwingen te zetten. Bij een glas wijn dromen Manlief en ik volop van een landelijke keuken, een praktische wasplaats met veel bergruimte, een badkamer waarin we volledig tot rust kunnen komen, en misschien zelfs een overdekt terras of tuinkamer. Na een poos laten we onze dromen voor wat ze zijn en knip ik de tv aan. We kijken naar de film 'What lies beneath'. De eerste minuten al vult een badende Michelle Pfeiffer het scherm.
'Dat is ze!' gil ik, als ik het bad op pootjes tegen de houten lambrizering zie, en de spiegelkast, het romantische tafeltje, de makkelijk te onderhouden vloer,... 'Onze badkamer!'
Manlief is het met me eens. Na de werken mag onze badkamer gerust op de deze lijken.
Ik zak net onderuit in mijn zetel als Michelles haardroger het begeeft en er een vlam uit het stopcontact springt, en recht opnieuw mijn rug als er een gezicht in haar badwater kronkelt. Ik zucht als in de damp op de spiegel een boodschap verschijnt, krijs als de spiegel barst. Als Michelle ontdekt dat haar man, Harrison Ford, geëlektrocuteerd werd zit ik op het puntje van mijn stoel en ik bijt mijn lip kapot als Michelle zelf een middel krijgt toegediend dat haar spieren verlamt en ze daarna haast verdrinkt in bad.

Een droom was deze filmbadkamer. Onze droom. Zo dacht ik. Maar we stellen de vernieuwing van de onze toch maar even uit.