Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 23 oktober 2011

Droombadkamer

Sinds ik S. heb ontmoet kriebelt het weer volop om ook stap twee van onze verbouwingen te zetten. Bij een glas wijn dromen Manlief en ik volop van een landelijke keuken, een praktische wasplaats met veel bergruimte, een badkamer waarin we volledig tot rust kunnen komen, en misschien zelfs een overdekt terras of tuinkamer. Na een poos laten we onze dromen voor wat ze zijn en knip ik de tv aan. We kijken naar de film 'What lies beneath'. De eerste minuten al vult een badende Michelle Pfeiffer het scherm.
'Dat is ze!' gil ik, als ik het bad op pootjes tegen de houten lambrizering zie, en de spiegelkast, het romantische tafeltje, de makkelijk te onderhouden vloer,... 'Onze badkamer!'
Manlief is het met me eens. Na de werken mag onze badkamer gerust op de deze lijken.
Ik zak net onderuit in mijn zetel als Michelles haardroger het begeeft en er een vlam uit het stopcontact springt, en recht opnieuw mijn rug als er een gezicht in haar badwater kronkelt. Ik zucht als in de damp op de spiegel een boodschap verschijnt, krijs als de spiegel barst. Als Michelle ontdekt dat haar man, Harrison Ford, geëlektrocuteerd werd zit ik op het puntje van mijn stoel en ik bijt mijn lip kapot als Michelle zelf een middel krijgt toegediend dat haar spieren verlamt en ze daarna haast verdrinkt in bad.

Een droom was deze filmbadkamer. Onze droom. Zo dacht ik. Maar we stellen de vernieuwing van de onze toch maar even uit.

7 opmerkingen:

  1. haha deze is best grappige zeg ik ken het gevoel je wil nog dit en dat hebben maar komt er dan van soms wel soms niet jammer dan
    veel geluk met je verbouwingen verder
    groetjes antony

    BeantwoordenVerwijderen
  2. whahahaha
    wel ehh, ik mag je toch een vééél fijnere badkamer wensen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo werd de droom een nachtmerrie.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. 't Begin van de film en nog een romantisch glaasje wijn..., zou super geweest zijn, Veerle...
    Helaas bleef je kijken... !
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Keuken en badkamer zijn hier ook aan vernieuwing toe, maar het is zo'n hap uit het budget. Niet voor niks de twee duurste kamers in huis.

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!