Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 25 september 2011

Costa Rica (6)

Las Juntas


Op weg naar onze volgende bestemming houden we halt in een klein dorp. We stappen een lokaal restaurant binnen om een hapje te eten. Toevallig is de mis net uit en druppelen ook vele dorpsbewoners binnen. Vooral jonge stelletjes met hun kroost. Piepjonge stelletjes. Meisjes en jongens van amper twintig jaar met een stuk of drie pagadders. Pubers van hooguit vijftien met een snoezelige baby. Ach ja, misschien zien deze Middenamerikaanse mensen er een tikje jonger uit dan ze zijn. Maar het zijn en blijven kinderen.
Tienersmoeders, bij ons maken ze er een tv-programma over. Hier is het blijkbaar de doodgewoonste zaak.

9 opmerkingen:

  1. andere cultuur, andere gewoonten hé , maar het moet toch niet gemakkelijk zo jong en al zo veel kinderen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ohhh .. jij hebt een wondermooie reis achter de rug, veerle!

    met heel andere gewoonten dan bij ons?

    kan niet anders dan verrijkend werken, eh? :-D

    dit schatje is een schatje, ook al zijn zijn ouders piepjong.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. bedankt voor je bezoekje op mijn blog, nu ben ik hier ook eens komen piepen, en mee kan ik genieten van je mooie reis

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jong... en niet te doorgronden, Veerle !
    Als ze maar gelukkig zijn...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Meer zelfs! Daar gaan ze nog naar de mis.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ach ja..
    het geeft jou in ieder geval een mooie inside look veerle,

    wat een mooi koppie heeft dit ventje,

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Niet gemakkelijk, dat weet ik zeker. Zo heeft ieder land zijn miserie.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Andere culturen en andere gewoontes/gebruiken. Jij en ik moeten er ook niet aan denken om een bord door onze lip te krijgen, terwijl dat elders als een schoonheidsideaal wordt gezien. Hebben jullie wel lekker gegeten daar trouwens?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @ Nienke: de Costa Ricaanse keuken is niet om over naar huis te schrijven. Het typische gerecht is: rijst met bonen. Dat eten ze vanaf het ontbijt tot 's avonds. Maar voor toeristen maken ze ook andere dingen klaar, hoor. Vaak gebaseerd op de Amerikaanse keuken. Ook al niet zo bijzonder dus. Het fruit (vooral ananas) was er wel lekker!

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!