Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

dinsdag 3 april 2012

Dorpskoers

Ze had haar bloemetjesjurk aan en haar nieuwe bruine schoenen. Die knelden. Verder was er de hand van vader. Die liet ze niet los. Voor geen cent. Zoveel volk had ze nog nooit bij elkaar gezien. Staf van de bakker was er, en Lowie de schrijnwerker, en Pol van Lisette van op den hoek. Maar er waren ook heel veel mensen die ze nog nooit had ontmoet. Misschien was het wel hun eerste keer dat ze in het dorp kwamen. Het waren bijna allemaal mannen. Ze lachten en riepen. Sommigen dronken bier. Er was lawaai. Veel lawaai.
'Daar zijn ze,' bulderde iemand.
Iedereen ging wat dichter bij de straat staan. Er werd geduwd en getrokken.
'Komaan Rik!' klonk het van overal,'Vooruit!'
En zoef... de renners waren gepasseerd. Ze had ze niet eens goed gezien.
'De Rik heeft goei benen vandaag,' zei vader tegen de Staf.
Ze hield nog steeds zijn hand vast. Ze kneep hard en zweette ervan.

5 opmerkingen:

  1. 't Is prachtig geschreven, Veerle.
    Ooit als kind..., jawel...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ja, echt helemaal zoals het is in 't echt.... allee ja, denk ik toch. zoef en ze zijn weer gepasseerd. leuk verhaaltje. en het kleine meisje met klamme handjes van de opwinding. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mooi verteld, veerle, deze dierbare herinnering!!

    .. tot in de kleinste details! :-))

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vol nostalgie geschreven: knap gedaan, in zo'n klein stukje, zoveel vertellen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. een hele belevenis voor zo'n klein meisje ... mooi verwoord

      Verwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!