je vouwde me dicht
als een blad papier
en liet me achteloos slingeren
van de hoek van de tafel
viel ik op de grond
en je liet een vuile voetafdruk achter
ik belandde diep
in een la tussen stof
en duizend en een andere dingen
tot je de la -onverwacht-
weer opentrok
en ik er met volle teugen uitsprong
Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast
Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.
Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.
Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.
maandag 13 februari 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Moet dringend weer al mijn lade's opentrekken Veerle ! :-)
BeantwoordenVerwijderenRealistisch mooi, Veerle...
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
heerlijk gedicht, op de avond voor valentijn, veerle! :-))
BeantwoordenVerwijderenSpijtig dat niet alle liefdesverhalen zo aflopen. Mooi!
BeantwoordenVerwijderenRomantisch valentijnsgedicht.
BeantwoordenVerwijderenGogogo!
BeantwoordenVerwijderenmooie tekst, alleen de woordkeuze 'met volle teugen' vond ik een beetje raar. Maar dat valt natuurlijk onder dichterlijke vrijheid.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie tekst.
BeantwoordenVerwijderenMooie tekst.....
BeantwoordenVerwijderen