Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

maandag 19 december 2011

Manoeuvreren

In deze tijd van het jaar doe ik mijn wekelijkse boodschappen zoveel mogelijk rond het middaguur. Dat scheelt flink wat aanschuiftijd aan de kassa. Maar voor ik aan die kassa geraak...
Op de kop van de eerste gang staan belegde toastjes uitgestald. Errond een groepje mensen die gezellig - maar wel midden in de doorgang- staan te knabbelen. Ik slalom naar de volgende rayon. Daar tapt een rondborstige man wijn uit een party box. Midden in het gangpad kapt hij het goedje snel achterover en schenkt zichzelf opnieuw in. Met een boog rond hem passeer ik en neem zo bijna het rek aan de overkant mee. Wat verderop deelt een vrouw soep uit aan haar drie pagadders. Ze slurpen smakelijk. Als rond hun monden een oranje kring verschijnt, diept de vrouw papieren zakdoekjes op uit haar tas. Mijn kar mist een jongetje dat naar zo'n doekje springt op een haar na. Ook in het koelvak moet ik serieus manoeuvreren tussen de verkopers met hun grote karren die de rekken aanvullen en de mensen die van de kaasblokjes, mandarijntjes en ananas smullen. Ik ben daar helaas niet goed in en bots tegen enkele andere winkelwagentjes. Op weg naar de kassa loop ik nog langs de kerststollen. Weer staat er heel wat volk rond zijn dessert te verorberen. Ik maak me zo smal mogelijk, maar mijn kar doet dat niet. En dat zal een scheenbeen geweten hebben. Sorry, mevrouw. Maar mag ik jou en al die andere eters wat vragen? Kunnen jullie in het vervolg a.u.b. thuis lunchen? Een warenhuis dient toch om boodschappen te doen, niet? Ik zou het alleszins fijn vinden voortaan de mijne te kunnen doen zonder hierbij een rijbewijs nodig te hebben.

12 opmerkingen:

  1. Om gek van te worden die etende mensen in een winkel. Sommige stormen gelijk bezetenen de winkel binnen om te kunnen gaan koffie tappen, koeken en aanverwanten binnen te werken. Ik eet thuis... en koop gewoon eten in een winkel, maar er zijn er andere... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 'Professionals' als deze kom je (helaas) overal tegen, Veerle... Wel schitterend geschreven !
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tis een heuse uitdaging rond deze tijd om boodschappen te doen ja. Ik houd ook niet van 'mensen die buiten de deur eten'. Laat de supermarkt er voor de ingrediënten zijn, de keuken vind je thuis.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. O? Ik dacht net andersom : hoe handig dat je dan niet meer thuis hoeft te eten. Ze bieden het je gewoon gratis aan?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. whahaaaa .. ik weet precies waar jij geweest bent, veerle! :-))

    ik hoorde onlangs dat die bewuste winkels dienst doen als brunch-plekken! :-)))

    ik moet toegeven, daarstraks lagen de verse roomsoezen ook veeeeeel te verleidelijk naar mij te loeren .. ;-))))

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat apart, ben nog geen eters in de supermarkt tegengekomen, alleen drukte in de gratis koffie corner :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. tja, ik ben eerlijk, ik proef ook al eens graag in de winkels, maar ik let wel op anderen die geen tijd hebben, want soms heb ik dat ook niet en dan moet dat vlug gaan

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik wens je een kerst vol vrede en een jaar zonder verdriet en pijn
    Moge de dagen, maanden en jaren gevuld met vreugde en liefde zijn
    en...Ik wens jou in 2012 :
    12 maanden zonder ziekte,
    52 weken zonder stress ,
    365 dagen van geluk,
    8760 uren zonder ruzie,
    525600 minuten een lach op je gezicht,
    31536000' seconde liefde.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Als ik naar de Bio-Planet ga, vind ik al die proeverij fantastisch!
    Maar ik probeer wel voor snelle winkelaars uit de weg te gaan staan ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. In 't vervolg gewoon mee aanschuiven waar er te bikken valt. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!