Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

woensdag 30 november 2011

Wapenarsenaal

Manlief en ik waren het er over eens. Zoonlief zou nooit speelgoedwapens krijgen. Maar dat was buiten de kermis gerekend. Want wat koos onze kleine pagadder steevast als prijs na het eendjes vissen en ballen gooien? Een zwaard, revolver, pijl en boog, handboeien, of geweer... Om scènes te vermijden knepen we een oogje toe. Zoonlief verzamelde een heel wapenarsenaal.
Ondertussen loopt hij het vis- en ballenkraam natuurlijk al lang voorbij. Hij stevent meteen op het schietkraam af. Daar vind je geen 'brave'-wapenprijzen. En zo kwam Zoonlief vorig weekend met zijn zakken vol trek-, gooi- en rookbommen thuis van de jaarmarkt. Als dat maar goed afloopt...

10 opmerkingen:

  1. We zijn ook van die mening. En zo ging hij bij een vriendje logeren en kwam hij met een geweer thuis die hij gekregen had.

    Dat vriendje komt een paar maanden later bij ons logeren en die vraagt of hij het geweer terug mag meenemen. Ik heb nog nooit zo snel dat geweer in een plastiek zak gestoken en aan de logeertas geknoopt als toen. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jongetjes zijn onverbeterlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zolang er een alternatief is naast de speelgoedwapens.
    Het zal wel zijn zoals met eten: "alles, en alles met mate"

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik hield het als kind bij 'het stille gevaar': stinkbommetjes. Menig klasje doen leeglopen in die dagen. Heel veel straf geschreven ook. Où sont les neiges d'antan, nietwaar?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De kermis was de enige plek waar ons jongens hun 'wapens' mochten houden. Geen schrik, zelfs de stinkbommekes periode gaat over ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jongens..., Veerle...
    't Loopt wel goed af...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. :-)

    alle mannekes willen dat toch:-)

    zelfs ikke vroeger en met mij is het ook goedgekomen hoor:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dat verhaal is identiek aan het onze.

    Binnenkort maakt hij zijn stinkbommen zelf ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hij kan zijn hart dus mooi ophalen op de kermis. Helaas voor jullie dus. Gelukkig is er niet zo vaak kermis toch? Dus uitbreiding aan dat arsenaal gaat met mate...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je hebt het idd niet altijd in de hand. Daar groeit hij ook wel weer uit. :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!