Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

woensdag 20 juli 2011

Gedicht

Zullen we nog spetteren
in speelse golven,
nippen van elkaars zee
en langzaam dronken worden?

Zullen we nog kwetteren
in hoge bomen,
klimmen tot op de maan
en hand in hand naar beneden duiken?

Zullen we nog knetteren
voor het haardvuur,
dansen in de vlammen
en smelten als chocola op onze tong?

Zullen we nog?

4 opmerkingen:

  1. en waarom niet ? mooie woordjes;

    Je bent dus naar blogspot verhuisd , fijn om je wiebelwoorden hier te ontmoeten

    BeantwoordenVerwijderen
  2. leuk gedicht... zie het zo voor me... tuurlijk zullen we nog...!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi gedichtje. Maar ook zulke trieste dingen deze maand op je blog.
    Toch fijn om weer bij jou te komen lezen!

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!