Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 28 juli 2013

Gedicht


Dag poes

Nog één zoen
en ik leg je
in de kuil
die ik met papa
spitte in de tuin

Nog één aai
en ik schep natte
aarde in je graf
versier het met de bloem
die mama me gaf

Dag allerliefste poes

7 opmerkingen:

  1. Altijd moeilijk, afscheid nemen van een huisdier. Sterkte...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat erg .... wij maakten het ook pas mee. Dat is een klein drama in een kinderleven. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh nee...het poesje dat een tijd weg was?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heb dit gedicht geschreven met onze oude poes in het achterhoofd. Hij was 17 jaar en is bijna twee jaar geleden verdronken. Na hem zijn er hier nog twee poesjes geweest. Een is overreden, de andere is weggegaan en nooit meer teruggekomen.

      Verwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!