Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 19 mei 2013

Koffiebollen


Omdat mijn trein een tiental minuten vertraging had, loop ik met haastige passen door de straten van Berchem. Maar als ik enkele meters in de Lange Leemstraat ben, vertragen mijn stappen toch. Een zoet aroma vult mijn neusgaten. Een geur uit mijn kinderjaren. Lichtjes gebrande mokka en caramel.
Nog voor ik de oude roestbuine poort met de geschilderde Arabier erop passeer, duik ik in de roosgeverfde kast bij moéke waar ze steevast een zakje koffiebollen bewaarde. Ik proef hun smeuïge smaak en herinner me hoe deze snoepen aan mijn tanden plakten. Wat zou ik graag weer even kind zijn en tenvolle van deze bonbons genieten.
Met spijt wandel ik de koffiebollenfabriek voorbij, en stap het gebouw ernaast binnen. Hier zal ik zo meteen mijn WiebelWoordenproject aan een jury voorstellen.
Bij de koffie en thee staat een schaaltje met koffiebollen. Stiekem stop ik er een in mijn mond en zuig hem langzaam op. Een kinderlijk enthousiasme overvalt me. Met de voorstelling kan niets meer misgaan.

Wil je ook meer weten over mijn WiebelWoordenproject? Klik dan op deze link en like mijn WiebelWoorden-facebookpagina of neem contact met me op via e-mail (zie zijbalk).


 


7 opmerkingen:

  1. 'k Hou van je verhalen, Veerle... !
    Lie(f)s.
    @Ja, mijn huis... 'k Woon er 42 jaar, maar de ellende van de laatste 2 jaar...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben wel nieuwsgierig naar de je WiebelWoordenproject ... heeft het met kinderen te maken .... ik heb namelijk geen facebook dan kan ik ook niet bij jou op facebook gaan kijken hé

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Merel,
      In de rechterkolom hier lees je ook al in het kort wat ik doe.
      Ik geef cursussen poëzie en autobiografisch schrijven voor iedereen, maar in het bijzonder voor ouderen, rouwenden, zieken en mensen met een beperking.
      Ik schrijf levensverhaalboeken die je kan bewaren voor je nageslacht.
      En ik schrijf educatieve en andere teksten en verhalen voor kinderen. Ik doe ook redactiewerk.
      Binnenkort komt er een website en kan je intekenen op een nieuwsbrief.

      Verwijderen
    2. dat je voor kinderen schrijft dat wist ik ... dat je ook cursussen geeft (o.a. poëzie) en aan rouwverwerking en dergelijke doet, neen dat wist ik niet. Chapeau hiervoor

      Verwijderen
  3. Mooi verhaal. Ik ben een koffieleut maar die bollen kunnen me niet bekoren. Misschien omdat ik niet van zoete koffie hou?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. geurherinneringen ..
    ze kunnen ons zo plots overvallen, eh? :-))

    ja, die van de koffiebollen roept heel wat op .. ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hierheen bij ons 'ligt ook zo een pakje herinneringen op tafel!

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!