Vanmorgen flapte Zoonlief dit gedicht er zomaar uit.
Zou dichten in zijn genen zitten?
Kijk een rode bal
hij stuitert niet
hij vliegt niet
hij hangt gewoon
De zon komt op
©Zoonlief
Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast
Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.
Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.
Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.
knap van zoonlief
BeantwoordenVerwijderenEn volgens mij zou het inderdaad wel eens in de genen kunnen zitten
Zeer geslaagd voor een tien/elf jarige.
BeantwoordenVerwijderenJong geleerd... !
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
Ik vermoed van wel. Dat voor een tienjarige, wauw.
BeantwoordenVerwijderenDat is heel kernachtig. Cool, die vergelijking met een rode bal, die niet stuitert. Het zinnetje: hij hangt gewoon is het mooist.
BeantwoordenVerwijderenGeef hem maar een complimentje!
Dat is er met de paplepel ingegoten, me dunkt!
BeantwoordenVerwijderenErg mooi! Hopelijk blijft hij schrijven. Hopelijk denkt hij (of hoort hij) niet te snel: dichten is voor meisjes ;-)
BeantwoordenVerwijderenWaw!
BeantwoordenVerwijderenwhawww ..
BeantwoordenVerwijderenals hij dit er zomaar uitfloept!
ja, dan kan het anders of zoonlief is een geboren dichter! :-))
Van wie zou hij dat hebben???
BeantwoordenVerwijderenMooi, héél mooi. Zelfs al was hij 41, dan vond ik het nog mooi!
BeantwoordenVerwijderen