Mijmeren

Deze herfstdag nodigt me uit om een paar uurtjes te winkelen. Ik trek ervoor naar de stad van mijn jeugd. Als ik voorbij de plek wandel waar Manlief en ik elkaar voor het eerst zoenden krijg ik een krop in mijn keel. De feestzaal van toen is met de grond gelijk gemaakt. Ondanks het puin weerklinkt de muziek van T Pau, voel ik Manliefs armen om me heen, en zijn lippen op de mijne. Lawaaierige bouwvakkers halen me helaas snel uit deze dromerijen. Mijn oog valt op het informatiebord voor de werf. Zodra ik dat lees maakt de krop in mijn keel een vreugdedans. Ze bouwen hier seniorenflats. Kunnen we nog samen eindigen op de plaats waar alles begon...