Vijfenveertig (3)

Zijn eerste lief

Zoals elke zaterdag na het markten zitten we met ons vieren aan een tafeltje in vakes stamcafé. Ons vake drinkt een pint, ons moeke een koffie en mijn broer en ik knabbelen allebei op paprika chips. We krabbelen alle bierviltjes die we vinden vol met stomme woorden, nog stommere tekeningen en voorname handtekeningen. Mijn broer bouwt een huis met de bierviltjes, maar dat valt meteen om. Ik scheur de kaarten in zo klein mogelijke stukjes. Al snel vervelen we ons.
'Mag ik op de flipperkast?' vraagt mijn broer dan.
'En krijg ik vijf frank voor de jukebox?' waag ik mijn kans.
We zeuren zo lang tot ons vake zijn portefeuille uit zijn jaszak neemt en ons elk een muntstuk toesteekt.
Terwijl hij dit doet valt er een zwartwit foto op de tafel. Erop staat een heel jong, slank meisje met felle ogen en lange donkere haren.
Snel grist ons vake de foto weg. 'Dat is mijn eerste lief,' lacht hij geheimzinnig.
Ik ben verbouwereerd. Hoe durft hij zomaar met een foto van zijn eerste lief op zak rondlopen? En hoe durft hij ons dat gewoon vertellen, zelfs terwijl ons moeke erbij zit?
De chips die me daarnet nog zo goed smaakte, ligt plots zwaar op mijn maag. En hoewel ik het probeer te verbergen vertelt mijn gezicht toch hoe ik hierover denk. Als ons vake dat merkt lacht hij nog harder.
Het meisje op de foto is immers ons moeke.

Meer over mijn vijfenveertigdagenproject lees je hier.