Moeke
haar knieën vertellen over
de vloeren die ze schrobde
als de kuisvrouw al lang
thuis bij haar kachel zat
de grijs geworden stenen hoe
ze haar vod aan de haak
moest hangen, vervaagde
als in een impressionistisch schilderij
haar armen twee lijnen
soepel om ons heen geslagen,
haar elfde en twaalfde kleinkind,
alsof we het eerste en tweede waren
Dit vind ik prachtig. Heel mooi ook van ritme.
BeantwoordenVerwijderenHet raakt me.
Wat een eerbetoon, Veerle... !
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
eentje dat me bij blijft met voelsprietjes die me raken
BeantwoordenVerwijderenDat iemand zoiets moois kan schrijven! Schrijf jij dit echt, Veerle? Ik ben jaloers :-)
BeantwoordenVerwijderen