dinsdag 20 maart 2012

Gedicht

Natuurlijk kan ik je niet horen,
maar ik hoor je schittering
in de stilte die
wegglipt in het zand.

Natuurlijk kan ik je niet ruiken,
maar ik ruik je glinstering
in de tajine die
de blauwe man voor me bereidt.

Natuurlijk kan ik je niet grijpen,
laat staan begrijpen dat je
miljarden jaren geleden besliste
deze nacht voor me te verlichten.

4 opmerkingen:

  1. En toch is 't lente, Veerle...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reacties
    1. mooie woordjes .... iedere natuurlijk doet me weer aan iets anders denken

      (ik kan alleen reageren door op beantwoorden te klikken)

      Verwijderen
  3. Bij het grasduinen in de hooiberg van het Internet, vind je soms een speld, een parel...

    Mooi is het gedichtje hierboven.

    Veel succes nog met je blog.


    Er waren bloemen
    in mijn handen
    helder als zonlicht
    toen ik je vond

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!