Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

donderdag 10 november 2011

Mijmeren

Deze herfstdag nodigt me uit om een paar uurtjes te winkelen. Ik trek ervoor naar de stad van mijn jeugd. Als ik voorbij de plek wandel waar Manlief en ik elkaar voor het eerst zoenden krijg ik een krop in mijn keel. De feestzaal van toen is met de grond gelijk gemaakt. Ondanks het puin weerklinkt de muziek van T Pau, voel ik Manliefs armen om me heen, en zijn lippen op de mijne. Lawaaierige bouwvakkers halen me helaas snel uit deze dromerijen. Mijn oog valt op het informatiebord voor de werf. Zodra ik dat lees maakt de krop in mijn keel een vreugdedans. Ze bouwen hier seniorenflats. Kunnen we nog samen eindigen op de plaats waar alles begon...
Gepost door op
Labels:

5 opmerkingen:

  1. Anoniem11 november 2011 om 09:45

    Wat een heerlijke gedachte. Eindigen waar het begon en dan nog steeds verliefd zijn ......

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lies11 november 2011 om 17:53

    Eerst nog héél lang genieten van de tijd tussen 'toen en straks', Veerle !
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. tijdtussendoor13 november 2011 om 18:26

    Schoon ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. zapnimf17 november 2011 om 21:49

    Als je ooit van de wachtlijst geplukt wordt, bedoel je. Hier sterf je voor je erin geraakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. D en N22 november 2011 om 11:51

    Wow dat is bijzonder. Eerst tranen van weemoed en dan een vreugdedansje :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!

Abonneren op: Reacties posten (Atom)