Bang

Manlief is vroeger thuis dan voorzien en we besluiten voor het avondeten nog gauw een ommetje te maken. Een eind voor ons wandelen een vrouw en haar blindengeleidehond. Ze houden er stevig de pas in tot de hond plots stopt en aan een struik snuffelt. Hij maakt een plasje en zet enkele passen vooruit. Opnieuw ruikt hij aan een struik, opnieuw heft hij zijn achterpoot. Dan schiet hij een oprit op, draait om de vrouw heen en probeert rechtsomkeert te maken.
Als we hen inhalen vraagt de vrouw: 'Zijn we hier bij de dierenarts?'
'Nee,' antwoord ik, 'die woont nog een paar huizen verder.'
'Ik vreesde het al,' zucht ze, 'Rico heeft weer schrik...'
We begeleiden haar tot aan de voordeur van de dierendokter. De hond sleept ze ondertussen achter zich aan.
'Dank je,' lacht ze.
Maar de hond kijkt droevig. 'Moesten jullie nu echt helpen...?' lees ik in zijn bange ogen.