Vijfenveertig (43)

Moe, geft papier…

Nieuwjaarsdag in de jaren zeventig

Terwijl mijn tantes en nonkels, neven en nichten druk praten speel ik met een lintje van een van de zonet opengemaakte cadeautjes, dat nog op de tafel ligt. Ik drink van mijn cola en wacht tot tante L. uit de keuken komt. Eindelijk is het zover.
‘Zullen we?’ vraagt ze.
Ik zet me alvast wat rechter en knik instemmend. Het gebabbel van de anderen valt stil.
Tante L. geeft de toon aan en onze hele familie begint te zingen. Eerst brave liedjes, maar ook het ‘familielied':
‘Moe geft papier, ‘k moet ka-a-a-ken, moe geft papier da’k schoat,
Moe ‘k hem gescheten, moe ‘k hem gedoa-a-a-an,
Geft me nog e papiereke, want er hangt nog wat oa-a-a-an…’
Uit volle borst zing ik mee. Binnenin me tuimelt iets om en om. Wat hebben wij toch een leuke familie!

Nieuwjaarsdag in de jaren tachtig

Terwijl mijn tantes in de keuken de laatste resten van het avondmaal opruimen zorgen ons vader en nonkel W. ervoor dat iedereen wat te drinken krijgt. Ik praat ondertussen bij met nicht H. Als de tantes stilaan weer binnendruppelen krijg ik een ongemakkelijk gevoel. Tante L. is de laatste.
‘Zullen we?’ vraagt ze.
Ik draai met mijn ogen en zak onderuit. De anderen zetten zich rechtop en zingen. Eerst de brave liedjes, dan het ‘familielied’, de hele rimram…
Verveeld nip ik van mijn Looza. Waarom heb ik toch zo’n stomme familie?

Meer over mijn vijfenveertigdagenproject lees je hier.